رونق صنعت نساجی با طلای سفید

تولید و کشت پنبه همواره از فعالیت های بسیار مهم در جهان به شمار می‌رفته و در حال حاضر با توجه به اهمیت این محصول استراتژیک در تولید پوشاک و البسه، نقش تعیین کننده آن در توسعه صنعت نساجی غیر قابل انکار است.

تولید پنبه را می‌توان نقطه اتصال دو حوزه زراعت و صنعت نساجی نام نهاد و با این اوصاف، پیشرفت و رونق در حوزه اشاره شده باعث رشد و شکوفایی عرصه زراعتی کِشت این محصول از یکسو و توسعه صنعت نساجی و تولید پنبه از دیگر سو خواهد شد.

بنابر مطالعات انجام شده، پنبه به واسطه نوع الیاف و ظرافت آن به انواع و اقسام مختلفی تقسیم بندی می‌شود و هرآنچه طول الیاف این محصول بیشتر باشد به همان میزان بر ظرافت و کیفیت آن افزوده خواهد شد.

تولید پنبه نیز از دو وَجه طبیعی و صنعتی ( مصنوعی ) قابل بررسی است و به تبع پنبه ها و الیافی که خواستگاه طبیعی دارند از محبوبیت و کیفیت بیشتری برخوردارند زیرا پنبه های به اصطلاح صنعتی یا پلیمری ممکن است برای برخی پوست ها، حساسیت ایجاد کنند.

اساسا یکی از شاخصه ها و مولفه های تعیین کننده در کیفیت یک لباس، را می‌توان در نوع و درصد پنبه به کار رفته شده در آن جستجو کرد.

علی رغم اهمیت این محصول، متاسفانه در طی چهار دهه اخیر، میزان تولید پنبه در کشور با کاهش و تنزل همراه بوده است.

مجمد جعفر شهلایی نژاد، عضو هیئت مدیره انجمن نساجی ایران در گفت‌وگویی رادیویی (در قالب برنامه ای تحت عنوان کالای ایرانی) در این خصوص اظهار کرد: تولید پنبه در کشور اندک است و این در شرایطی است که نزدیک به 45 سال پیش، میزان تولید پنبه در کشور به 250 هزار تن رسیده بود و پس از آن ( و در طی دهه های اخیر ) این حجم از تولید به تدریج با کاهش همراه شده است.

وی در تشریح و واکاوی عوامل موثر در کاهش تولید پنبه در ایران می گوید: عدم تشویق و ترغیب کشاورزان یکی از دلایل مهم در تنزل میزان کِشت و تولید پنبه به شمار می رود و این در شرایطی است که در برخی از کشورهای توسعه یافته همچون آمریکا، اسپانیا و غیره از پنبه به عنوان محصولی استراتژیک یاد می‌شود.

شهلایی نژاد،کوچک بودن مساحت اراضی کِشت پنبه و وجود برخی مافیاها در این عرصه را از دیگر مشکلات و چالش های پیش رویِ این فعالیت تولیدی عنوان می کند.

در حال حاضر، در برخی از کشورهای اروپایی، استفاده از لباس هایی با تولید نخ پنبه برای برخی گروه های سنی، نه تنها توصیه و پیشنهاد می‌شود بلکه امری اجباری و ضروری محسوب می شود.

چنین اهمیت و ضرورتی، موید نقش تعیین کننده این محصول در حفظ سلامت جامعه (بخصوص برای برخی از گروه های سنی) است.

عضو هیئت مدیره انجمن صنایع نساجی ایران ضمن تاکید بر موضوع فوق (نقش پنبه در سلامت عمومی جامعه) اظهار کرد: میزان تولید پنبه در کشور حدود 35 هزار تُن برآورد می شود و به واقع از این محصول می توان تحت عنوان " طلای سفید " یاد کرد.

چندی پیش ابراهیم هزارجریبی مجری طرح پنبه معاونت امور زراعتِ جهاد کشاورزی با اشاره به پیش بینی انجام شده برای تامین داخلی 70 درصد از پنبه مورد نیاز کشور تا پایان برنامه ششم توسعه،گفت: تا پایان این مقطع، می باید میزان کشت پنبه در کشور به 292 هزار تن افزایش یابد و به تعبیری برای دستیابی به چنین هدفی، باید 28 هزار و 94 کیلوگرم پنبه در هر هکتار کشت شود.

وی می گوید: تا پایان برنامه ششم توسعه، سطح زیر کشت پنبه به 100 هزار هکتار خواهد رسید.